Η Ράνια Ράγκου ζει και εργάζεται στην Αθήνα. Η δουλειά της, παρότι αδιαμφισβήτητα ζωγραφική, συγκεντρώνει όλη την εμπειρία των νέων μέσων, από την ψηφιακή φωτογραφία και το ψηφιακό collage, μέχρι τις εγκαταστάσεις, το video και τον κινηματογράφο. Με σπουδές στη ζωγραφική, τη Video Art και τις ηχητικές εφαρμογές, η Ράγκου ενσωματώνει στις συνθέσεις της πολλά διαφορετικά στοιχεία από το χώρο της σύγχρονης εικονογραφίας, της διαφήμισης, της τηλεόρασης και των υπολογιστών, για να δημιουργήσει δικές της αναπαραστάσεις, συχνά δυσανάγνωστες και ιλιγγιώδεις, αλλά οπωσδήποτε ξεχωριστές, στο πλαίσιο μίας εννοιολογικής τέχνης.
Χρησιμοποιώντας διάφορα ηλεκτρονικά μέσα και εφαρμογές, κρατά τις δικές της «σημειώσεις» και δημιουργεί τα δικά της ψηφιακά προσχέδια. Εν συνεχεία, όπως αναφέρει και η ίδια, έρχεται το στοίχημα να αναπαράγει με παραδοσιακά μέσα κάτι που σχεδιάστηκε με ηλεκτρονικό τρόπο.
«Πρόκειται για ένα παιχνίδι που δεν με αφήνει να βαρεθώ καθώς εμπεριέχει την πειθαρχεία του παραδοσιακού ζωγράφου και τη έκπληξη των σύγχρονων μέσων»[1]. Η σύγχρονη τεχνολογία, μετατρέπεται στο έργο της Ράγκου σε ένα ξεχωριστό, φαντασιακό πρίσμα, σε έναν δίαυλο μέσα από τον οποίο διυλίζονται όλα τα αισθητά, όλα τα οπτικά, για να αποτυπωθούν με ζωγραφικά μέσα επάνω στο τελάρο.
Το αποτέλεσμα, συχνά απόκοσμο, αινιγματικό, αλλά με έναν παραμυθένιο τρόπο, δελεαστικό και ουτοπικό, εκφράζει την διαρκή αναζήτηση του ανθρώπου μέσα στην σύγχρονη κοινωνία της πληροφορίας και αγγίζει τη μεθοδολογία μιας φιλοσοφικής άσκησης. «Τόσο η φιλοσοφία όσο και η τεχνολογία αποτελούν αναπόσπαστο κομμάτι της ζωής μου. Η τεχνολογία είναι ο δρόμος μας στο μέλλον και η φιλοσοφία το δάχτυλο που μας καθοδηγεί στη διαδρομή. Η φιλοσοφία και κυρίως σε περιόδους αστάθειας όπως η σημερινή, αποτελεί για μένα οδηγό και υποστήριξη. Όσο πληθαίνουν τα ερωτηματικά μου γύρω από πολιτικοκοινωνικά θέματα της περιόδου αυτής, τόσο βρίσκω εξηγήσεις και απαντήσεις μέσα από δρόμους και αναζητήσεις μου στη φιλοσοφία, η οποία είναι αποτέλεσμα μελέτης και παρατήρησης, εμπεριέχει τη γνώση στατιστικής, φυσικής και άλλων επιστημών. 
Η δουλειά μου είναι σαν ένα εικονοποιημένο ημερολόγιο όπου γράφω για αυτό που ζω, καθώς και το ιδεατό. Αυτό είναι ο ζωγράφος. Δεν ακολουθώ κάποιο γενικότερο σχέδιο παρά αφήνω ελεύθερο το υποσυνείδητο μου να ακολουθήσει τη δική του βουστροφηδόν πορεία μέσα στο χρόνο. Έτσι επιλέγω και αναδεικνύω τα θέματα που περισσότερο με επηρεάζουν και με ενδιαφέρουν»[2].
Στόχος της είναι η επανεξέταση των τρόπων επικοινωνίας και μία περιπαικτική αμφισβήτηση των όρων που την διέπουν. Η κατάλυση της συμβατικής σύνθεσης και η ανορθόδοξη διάταξη των μερών της, οι αποπροσωποποιημένες μορφές, τα απρόσμενα περιβάλλοντα γύρω από αυτές και το αέναο παιχνίδι ανάμεσα στα όρια λογικής και φαντασίας, είναι στοιχεία που συναντάμε διαχρονικά στο έργο της Ράγκου.
Με τα έργα της κριτικάρει το σύγχρονο σύστημα πληροφόρησης και επικοινωνίας, όπως αυτό έχει διαμορφωθεί από τα μέσα μαζικής ενημέρωσης ή δικτύωσης και την τεχνολογική εξέλιξη. Έρχεται σε ρήξη με την αισθητική και τη λογική των σύγχρονων επικοινωνιακών συνηθειών, προτείνοντας μία φαινομενικά ανορθόδοξη εικονογραφία για τη ζωγραφική, η οποία όμως γίνεται άμεσα και εύκολα κατανοητή στον εξοικειωμένο, στη μαζικά παραγόμενη εικόνα, θεατή. Το εργαστήριό της, ταυτόχρονα καταφύγιο και πύργος ελέγχου, γίνεται από την μία πλευρά, ένας μαγικός χώρος διαλογισμού και από την άλλη ένας νευραλγικός τόπος παραγωγής, ένα φαντασμαγορικό cockpit.
Όπως σημειώνει ο Θανάσης Μουτσόπουλος: «Η Ράγκου κατασκευάζει ένα οπτικό θρίλερ όπου στοιχεία της πραγματικότητας μπλέκονται με ζωγραφικές ασκήσεις, αινίγματα και γρίφους, μέσα σ' ένα σκοτεινό ψυχεδελικό τριπ. Κάθε αναπαράσταση μοιάζει να κρύβει την απειλή μιας πλήρους ανατροπής»[3].
Η ειρωνεία και κάποιες φορές ο σαρκασμός έχουν βασική θέση στα έργα της Ράγκου, η οποία επιλέγει μέσα από παράδοξα σκηνικά που αμφισβητούν τις παραδοσιακές μορφές αναπαράστασης, να ανατρέψει τις γνωστές νοηματικές δομές.
Έργα της βρίσκονται σε ιδιωτικές και δημόσιες συλλογές, ανάμεσα στις οποίες οι συλλογές του Μακεδονικού Μουσείου Σύγχρονης Τέχνης (MOMus – Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης), του Εικαστικού Κέντρου Ρεθύμνης, του Μουσείου Βορρέ, Δάκη Ιωάννου, Μπέλτσιου, Εμφιετζόγλου, Ευγενίδου, Κοπελούζου και Φρυσίρα.
[1] Απόσπασμα από την συνέντευξη στην Έφη Μιχάλαρου και το διαδικτυακό περιοδικό dreamideamachine ART VIEW http://www.dreamideamachine.com/en/?p=4387
[2] ο.π. σημ. 1.
[3] Same word but different meaning - Ράνια Ράγκου, 16/5- 21/6/2008, Γκαλερί TinT, Θεσσαλονίκη, από δελτίο τύπου της έκθεσης.
Για περισσότερα επισκεφτείτε το site της Ράνιας Ράγκου.
